سازدل

نمی دانم ... ؟!

                     کجای ِ این دفتر ِ بی پایان ِ غم ...

                     در حاشیه ی ِ کدام ِ  مرثیه  بر هبوط  ِ آدم  ...

                     دل از دست ِ خدا  شد ...

                     که این گونه ...

                     هزار هزار هزار از تکرّر ِ آدم هم ...

                     به یاد ِ خدای ِ دل شده  نمی آورد ...

                     قرار بود  ...

                     اسم اعظم  ...

                     " عشق "   باشد ...