زارع

ازهیاهوی روزمره عبور میکنیم

پله های تبدار را بالا می آییم

به راهرو های گرفتار می رسیم

 احمقانه ترین فلسفه را

سر می کشیم و

بالا می آوریم

 سیاست را

آخرسر هم که کاری از

دستمان بر نمی آید

لبخند می زنیم به

اولین روزی که مدرسه رفته ایم