نامی

من محو شده بودم در آن دستان کوچک یخ کرده، در اسکناس دوهزارتومنی،
در آن گفتگوی کوتاه بین کودک و دکتر داروخانه!

در آن سکوت، در آن ادب و احترام،
در آن صورت زیبای سیه چرده،
در دستان پینه بسته،

شاد مینگریستم،
در آن همه اقتدار!
نشسته بودم روی نیمکت
و روبروی من،
ایستاده بود، کودک کار!