نامی

به خدا داشتم می رفتم آن بالاها ...

               پیش ِ خدا ...

               نمی دانم الان این پائین ...

               پیش ِ خودم چه می کنم ...؟!

               گاهی آنقدر آن بالاهام ...

               که نَفسَ ام ...

               عطر ِ خوش ِ خدا را دارد انگار...

               گاهی چنان پائین ام ...

               که میان ِ نشخوار ِ هوس هام ...

               عُفن ِ شیطان را آروغ می زنم ...

                               .

                               .

                               .

               نه از چکاد ِ قلهّ ی ِ خدا ...

               نه تا قعر ِ درّه ی ِ شیطان ...

               کاش همین جا ...

               روی ِ زمین ...

               لااقل ...

               آدم بمانم ...