نامی

کاش تنهایی شاخ و دم داشت

غول بی سرو پایی که

سایه اش هم تنمان را می لرزاند

بد ماجرا این جاست

درست این جا   که تنهایی

معمولی می آید

معمولی معمولی می ماند

و معمولی معمولی معمولی

با تو هم خانه می شود

رسول ادهمی