کشتکار

چه‌قدر دوست دارم با کسی حرف بزنم. بگویم کجایی‌ام و او دستش را بگذارد روی شانه‌ام و دل‌داری‌ام بدهد و با باز کردن دستانش طول تاریخ را نشانم بدهد و با فاصله‌ی دو انگشت شست و اشاره این روزها را و با حرکاتش به من بفهماند که این هم می‌گذرد.