گاهی
آدمهایی هستن که از بودن در کنارشون لذت می بری، دوست داری نگاهشون کنی،
حرف که میزنن دلت روشن میشه، نگاهت که می کنن ته دلت غنج می زنه.
کنار این آدمها همیشه دلت قرص و محکمه. اعتماد به نفست زیاد میشه. با این آدما همیشه امیدواری. این آدما تو زندگی هممون هستن.
اما این آدما خودشون هم مشکل کم ندارن، سختی تو زندگیشون هست و ... اما یک چیز رو یاد گرفتن. اینکه :
نیاز
نیست مشکلات خودت رو فریاد بزنی، نیاز نیست نشون بدی درد داری، درد و
مشکلت رو بریز تو دلت ولی تو چهره ات نشون نده. شاید آدمهایی دورو ورت هستن
که امیدشونو به همین قرص و محکم بودنه تو گره زدن امیدشون رو ناامید نکن.