هوشیار

کودکیهایمان بخیر...انگشت هایم را سمت تو غلاف میکردم ...

تو هفت / سنگ ِ مرا به سینه ات میزدی ... من از گرگ های تو به هوا میپریدم ...

دوچرخه سواری را روی زانوی زخم شده ی هم آموختیم....

آنقدرخوب رکاب زدیم که جایی برای برگشت نبود ...


حالا بیا تمام ِ بی کسی های مرا

سُک سُک کن.