جوادی

بگذار همانطور که هستیم بمانیم
نه تو بیا
نه من امیدوار به راه آمدنت بنشینم!
می دانی چیست؟
بهترست زخم کهنه ی بی تو بودنم
سربسته بماند
و الا
شهر را
عفونت دلتنگی بر می دارد !