پیام نور زشت... زیبایی آفرید!

غمگین مباش"درست درلحظه آخر،دراوج توکل ودرنهایت تاریکی"نوری نمایان میشود"معجزه ای رخ میدهد"خدایـــی از راه میــرسد...

پیام نور زشت... زیبایی آفرید!

غمگین مباش"درست درلحظه آخر،دراوج توکل ودرنهایت تاریکی"نوری نمایان میشود"معجزه ای رخ میدهد"خدایـــی از راه میــرسد...

موسوی


خدا  را  چه  دیدی ... ؟!

                                    شاید  آمدی ...

       

          

موسوی

ساختار ابرویت از نیمه یک مصرع است! کامل که نگاهم می کنی...! چه بیت الاحزانی می شوی...

موسوی


بکوب

محکمتر

کوتاه نخواهد شد

سر بلندی من

موسوی


ستاره ی بخت کسی شوم نیست، این ما هستیم که آسمان را بد تعبیر می کنیم. ارنست همینگوی 

موسوی


نشد که ما شویم..

کسی میان " مای " ما نشسته بود..

"کسی که مثل هیچکس نبود"

موسوی


هیچ چیز در این دنیا واقعا خراب نیست
حتی ساعتی که از کار افتاده در روز 2 بار ساعت را درست نشان میدهد. 

توماس ادیسون  

        

محمدی

آسمان آبی است

اگر بگذاری...

محمدی


گیج است این داستان

تو یوسفی

من مجنون


محمدی


استواریم ، بیهوده نیست

قاف

مانده از عشق هنوز

محمدی


شاید،

 دستم کوتاه باشد

 برای رسیدن به تو

...

روی پنجه پا می ایستم

محمدی

دلم یک دل سیر خنده می خواهد...  

آن هم زیر آسمان آبی صااااااف....

محمدی


می گریختم

از لحظه ی شوم عاشق شدن

اما افسوس

انسان چه آسان به دام می افتد

محمدی


گاهی نمتوانیم درون بعضی چیزها یا اتفاقات را پنهان کنیم, هر چقدر هم که تلاش کنیم عمق و نهایتش دیده میشود...گاهی برای اینکه سعی میکنیم آن چیز یا اتفاق پنهان بماند خودمان زخمی میشویم و میخراشیم. اگر هم زیادی اصرار کنیم غرق خواهیم شد...

محمدی


ایستادن 

زیر درختان پارک 

حکمتی داشت 

حالا اگرهم نیامدی

برایم مهم نیست

من فرمانده ی یکی از

گردانهای نظامی شده ام

کلاغها 

فنی ترین جنگنده های تاریخند 


(محمود اکبرزاده

سازدل


الـــهی کَیـفَ اَدعـوکَ و اَنـَـا اَنـَـا


خدایا چگونه تو را بخوانم و حال آنکه من ، منم



و کَیفَ اَقطَعُ رَجائی مِنکَ و اَنتَ اَنتَ


و چگونه امیدم را از تو قطع کنم و حال آنکه تو ، توئی

سازدل

من گاهی همین شکلیم کودکی میکنم بی توجه به نگاه ها و قضاوتها


سازدل


تخیـل !

هپـروت !

هـذیـان !

هرچـه می خواهـی اسمش را بگـذار

امـا ...

تــو ِ ...

لعنتی ...

اینجـا بـودی !

کنـارِ مـن ! ...

سازدل


می آمیزد

خون دل با جوهر

چرا بنفش نمی نویسد خودکار آبی من !؟

سازدل


  ترسیده ام ...

                        مثل  ِ کودکی که گم شده ... ،

                        کاش کسی بیاید مرا در آغوش بگیرد و بگوید :

                        نترس پیدا می شوی ...

                        نترس پیدا می شوی ...

                               

سازدل


   تو  فرصت  بودی  امّا  ...

                                     من  از  دست  رفت َم ...