پیام نور زشت... زیبایی آفرید!
غمگین مباش"درست درلحظه آخر،دراوج توکل ودرنهایت تاریکی"نوری نمایان میشود"معجزه ای رخ میدهد"خدایـــی از راه میــرسد...پیام نور زشت... زیبایی آفرید!
غمگین مباش"درست درلحظه آخر،دراوج توکل ودرنهایت تاریکی"نوری نمایان میشود"معجزه ای رخ میدهد"خدایـــی از راه میــرسد...
جوادی
سکوتی سنگین زنجیر بر پای ِ حوصله ام انداخته ... ،
کش می آیند ...
ثا ن ی ه ه ا ی د ل ت ن گ ی ...
سازدل
اول دریا آرام بود
و شب ها راه نمی رفت،
تا تو هوای شهر به سرت زد
حالا هزار سال است
دریا، گیج
هی می رود
هی برمی گردد..
موسوی
دوست دارم همه ی ِ روزها تعطیل باشند ... ،
از تنبلی نه ... ،
این طوری انگاریک توجیه ِ الکی برای سکون ِ مطلق ِ خودم دارم ...
موسوی
از یاد ...
از دست ...
از حال ...
از رو ...
از بین ... ،
به خودت که می آئی ...
می بینی رفته ای ...
جوادی
ببرم دراز بکشد..دلداریش بدهم که فکر نکند
بگویم که می‌گذرد که غصه نخورد
باید خودم را ببرم بخوابد ، من خسته است
جوادی
من یک مترسکم
که لباس شیک می پوشد
آرایش می کند
به کلاس ایروبیک می رود
جراحی پلاستیک انجام می دهد
تا مزرعه را در امان نگه دارد
از: لیلا عباسعلی زاده
جوادی
"بی مار" اَم؛ مرضِ "بی" گرفته ام؛ "بی حوصلگی" "بی حسی" " بی زاری" "بی کاری" "بی عاری" "بی دردی" " بی خیالی" " بی شعوری" و ..."بی زمانی" "بی مکانی"... "بی واژه گی"... مرض ست؛ به خدا مرض ست...
سازدل
چوپان
به بره های گمشده
و جست و جو گر
بیشتر می اندیشد
تا دو گوسفند ِ سربه زیری
که در کنار
روزمرگی می چرند